Door: Yvom | Datum: 07-10-2009 | Bewustzijn

Aan het eind van mijn vakantie zat ik met een groepje mensen aan de ontbijttafel. Een ontspannen sfeer. De koffie was goed. De temperatuur heerlijk. Iedereen was op zijn gemak. Zo zou het leven altijd moeten zijn. Er ontstond een gesprek over het einde van de vakantie. Over het weer terug keren naar de realiteit van het dagelijks leven. Weinigen hadden zin. Dit was immers het goede leven. Met een broodje en koffie nog even heerlijk luieren in de zon. Geen haast, niets moest.

Eén van de mensen aan tafel maakte de opmerking dat het eigelijk wel een beetje raar was dat het niet altijd zo kon zijn, want de wereld was toch van ons?

Wat een geweldige opmerking! De wereld is van ons!

Hoe vaak zijn we niet vergeten dat de wereld van ons is? Hoeveel leven we niet in systemen die misschien ooit wel eens door ons (mensen) bedacht zijn, maar waar we ons helemaal niet meer bij betrokken voelen, waar we slaafs aan zijn geworden, waar we invulling aan geven zoals we denken dat van ons verwacht wordt?

Neem nou bijvoorbeeld de wijze waarop ons land geregeerd wordt. Is dat van ons? Of is dat van de politiek? Eens in de 4 jaar (als het goed gaat) gaan we naar de stembus en brengen onze stem uit. Daarna hebben we allemaal het gevoel dat we onze invloed verloren hebben. Zijn we nog wel geïnteresseerd, kijken we toe wat er gebeurt, maar is het niet meer van ons. Onderwerpen we ons aan de keuzes die gemaakt worden. Toch is het land waar we over lopen van ons. Is de aarde waar we op staan van ons. Zijn de keuzes die we maken om met dat land en de aarde om te gaan van ons.

Is ons werk nog van ons? Of is dat werk van de organisatie waar we voor werken? Vervullen we een rol die van ons verwacht wordt? Of is dat de rol waar je voor gekozen hebt omdat het werk van jou is?

Is de manier waarop je jouw leven indeelt van jou? Of wordt de invulling van je leven bepaald door de omstandigheden waarin je woont, werkt en leeft?

Wat een heerlijke vragen die naar aanleiding van die ene opmerking bij mij naar boven kwamen. Misschien waren het niet eens zozeer de vragen die naar boven kwamen maar het gevoel van vrijheid dat ik ervoer bij het bedenken dat de wereld van mij is. Want als die wereld van mij is dan kan ik daar mijn eigen invulling aan geven! Mijn vakantiestemming vasthouden. Meenemen naar mijn leven. Een plaats geven in mijn wereld. Want die wereld is van mij.

Aan iedereen die in de vakantie weer een stukje van zichzelf heeft ontdekt/gevonden/leren kennen/etc. zou ik mee willen geven dat de wereld van jou is. Als de wereld van jou is, ben je vrij om jezelf te zijn, je helemaal te geven, te doen wat je wilt, jouw leven jouw vorm te geven.

Bron: www.ikwilwerkenmetplezier.nl